Portfolio

Framed


Framed

In deze reeks toon ik hoe mensen worden bekeken en vooral: hoe snel ze worden ingevuld.

Die neiging tot invullen, tot oordelen, heb ik zelf vaak ervaren.

Blikken die blijven hangen. Vragen die niet gesteld worden,

omdat het antwoord zogezegd al duidelijk is.

Situaties waarin ik niet mezelf mocht zijn, maar alleen hoe ik werd gezien.

Niet als Djamel, maar als een projectie van angsten, reflexen of clichés.

Wat zegt een houding? Een blik? Een ruimte rondom een lichaam?

En wat doet het met iemand als die steeds opnieuw bekeken wordt

door een bril van aannames, angst of culturele reflexen?

De beelden in Framed tonen geen actie of uitgesproken emotie.

Ze tonen stilte, afstand, en soms zelfs leegte.

Maar juist in die leegte voel je het ongemak.

De manier waarop de personen gekaderd zijn vaak net uit het midden, net niet thuis is bewust gekozen.

Ik wil de toeschouwer bewust maken van het moment waarop hij betekenis begint te geven.

Niet om te zeggen wat je moet denken,

maar om stil te staan bij hoe snel we dat doen en wat dat zegt ,over hoe we anderen zien in onze samenleving.

Deze reeks is niet luid. Ze duwt niet.

Ze nodigt uit.

Tot kijken. Tot opnieuw kijken.

Tot nadenken over wie we ruimte geven

en wie we telkens weer in een kader plaatsen dat niet van hen is. 

De Amokmaker

Een man aan de rand. Groot, krachtig, maar buitengesloten. Zijn aanwezigheid roept argwaan op, nog voor hij één woord heeft gezegd. 

Soms is er geen plek — niet omdat je geen plek verdient, maar omdat men die niet wil geven.

De Macho

Zij schenkt thee. Hij kijkt toe. In de westerse blik is zij onderdrukt, hij almachtig.

Maar kracht zit vaak net in wie wordt onderschat.

De Dief

Ze klemt zich vast aan haar tas. Niet omdat hij iets deed, maar omdat hij iets is, in haar ogen.

Dit is geen misdaad, maar een weerspiegeling van diepgewortelde angst.

De Profiteur

Hij zit rustig, ontvangt zonder te vragen.

Zo wordt hij vaak gezien: als iemand die 'pakt', maar niet bijdraagt.

Maar hoe eerlijk is dat beeld — en wie heeft het ooit gecontroleerd?

De Terrorist

Een lichaam, een valies, een gordel. De rest vullen we zelf in.

Dit beeld confronteert hoe snel we angst projecteren op gezichten die we niet begrijpen.


De Traan

Een blik naar beneden, een moment van stilte.

Deze traan is het gevolg van jarenlang gezien worden door een filter van vooroordelen.

Niet om wat je doet, maar om hoe je heet, hoe je eruitziet.